Jeśli chcemy dowiedzieć się więcej o naszym dziecku i równocześnie zrozumieć z czego mogą wynikać jego ewentualne problemy z jedzeniem, okazywaniem emocji, czy spaniem, przyglądnijmy się teraz naszym pociechom i przypiszmy im dominujący typ osobowości:
- Endomorfik - Rozpoznamy go po zaokrąglonych kształtach, ponieważ uwielbia jeść, a natura wyposażyła go w duży żołądek i wątrobę ;) Jego zachowanie będzie cechować duża swoboda i umiłowanie wygód. Endomorfik to dusza towarzystwa, kocha ludzi i jest żądny uczuć.
Spanie: Ten maluch kocha spać, a jego sen jest głęboki i bezproblemowy. Zasypia szybko i łatwo. Potrafi spać w każdej pozycji, niestety zazwyczaj chrapie ;) W czasie snu jest odprężony i trudno go z niego wybudzić.
Jedzenie: Mały endomorfik praktycznie nigdy nie sprawia kłopotów w kwestii jedzenia, znajduje w nim radość i można wręcz odnieść wrażenie, że żyje, aby jeść :). Trawienie u małego endomorfika przebiega doskonale nawet po ciężkostrawnych posiłkach i rzadko wystąpuja u niego kolki, zaparcia, czy bóle brzuszka.
Emocje: Jest ciepły, kochający, wesoły i przyjacielski. Z łatwością uzewnętrznia i komunikuje swoje uczucia. Bez względu na to, czy jest zadowolony, zagniewany, rozczarowany czy zaskoczony odczytamy to z niego jak z otwartej książki. - Mezomorfik- Charakteryzują go duże kości, dobrze rozwinięte serce i układ krwionośny oraz silne muskuły.
Jest pewny siebie, twardy, wyprostowany i mocny. Jego naczynia krwionośne są dużych rozmiarów, a skóra gruba o dużych porach. Uwielbia wysiłek fizyczny, jest żywiołowy, aktywny i lubi dominować.
Spanie: Uwielbia stan czuwania i aktywności. Mały mezomorfik ma niewielkie zapotrzebowanie na sen. To ranny ptaszek, któremu wystarcza sześć godzin snu na dobę. Zasypia łatwo i śpi dobrze, choć energicznie rzuca się w łóżku. Raczej nie śni, za to często i głośno chrapie ;)
Jedzenie: Je z zamiłowaniem. Lubi dobre jedzenie, a posiadając skłonność "pożerania" wielkiej ilości jedzenia za jednym razem, jeśli się mu na to pozwoli, przejada się.
Emocje: jest hałaśliwy, pełen wigoru, pewny siebie i skłonny do kierowania. W przedszkolu, w domu, czy w autobusie to jego zazwyczaj słychać najbardziej, on się najgłośniej śmieje. - Ektomorfik- Ten typ osobowości rozpoznamy po długich, chudych, słabo umięśnionych kończynach oraz płaskiej klatce piersiowej. Jest szczupły i delikatny. Jest wstrzemięźliwy i nadwrażliwy, czuje się nieswojo nawet w codziennych sytuacjach międzyludzkich.
Spanie: Mały ektomorfik nie lubi kłaść się do łóżka, a gdy zaśnie i pogrąży się w marzeniach sennych, nie znosi gdy się go z nich wybudza. W przyszłości może zmagać się z bezsennością, a w dzieciństwie jego nawyki związane ze spaniem są zmienne i nieregularne. Ciężko jest zagonić do łóżka małego endomorfika, zanim padnie z wyczerpania ;) Potrzebuje więcej snu niż pozostałe typy osobowości. Budzi się łatwo, ale wstaje z oporami, ponieważ jego sen jest lekki i nie przynosi pełnego odprężenia. Chrapie rzadko, śni często i łatwo się męczy.
Jedzenie: Je mało i ciężko mu przybrać na wadze, ale takie dzieci często należą do najzdrowszych i nie musimy się martwić o brak zainteresowania jedzeniem przez małego ektomorfika. Lepiej przyjmuje cztery czy pięć mniejszych posiłków niż trzy duże. Kiedy odczuwa głód zazwyczaj jest to silne i gwałtowne odczucie, które szybko może przeminąć, więc musimy się postarać, aby jak najszybciej zaspokoić potrzebę naszego malca. Je zazwyczaj bardzo szybko. Pamiętajmy, że ten typ osobowości potrzebują przede wszystkim protein z mięsa oraz łatwo przyswajalnych węglowodanów z owoców, warzyw i produktów mlecznych.
Emocje: Jest skryty i emocjonalnie wstrzemięźliwy. Nie okazuje uczuć w obecności innych i cierpi w milczeniu. Uzewnętrznianie uczuć przychodzi mu z wielkim trudem, choć bywają one przy tym typie osobowości bardzo silne. Oznaki jakiejkolwiek emocjonalnej słabości zaciskają mu gardło jakby były powodem do wstydu. Mały ektomorfik jest wrażliwy na bodźce wizualne i dźwiękowe nawet te ledwo słyszalne. Posiadając niski próg uwagi, wszystko rejestruje, więc łatwo się rozprasza.
Nikt nie należy bez reszty do jednego z opisanych powyżej typów osobowości, choć u każdego przeważać będzie jeden z nich. Myślę więc, że warto jest określić jaki typ osobowości posiada nasze dziecko i nie próbować go zmieniać, bo na pewno nam się to nie uda, ale lepiej je zrozumieć i pomóc.
Źródło: "Rozwój psychiczny dziecka od 0 do 10 lat", Gdańsk 1994, str. 54-63.
