Psychologowie są zdania, że pierwsze półtora roku życia maluszka to czas, w którym ono bardzo nas potrzebuje i powinnyśmy być przy nim mimo pewnych ograniczeń i wyrzeczeń.
Dlaczego tak jest?
Prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka w pierwszym roku życia wymaga silnej więzi z jedną osobą. Natomiast pierwsza połowa drugiego roku życia to czas, kiedy dziecko robi "krok do tyłu" w rozwoju i samodzielności. Jest to okres trudny wychowawczo i maluszek potrzebuje w tym czasie bliskości i wsparcia mamy.
Rozstawanie z dzieckiem trzeba stopniowo ćwiczyć, tak aby obie strony mogły się do tego odpowiednio przygotować psychicznie. Podobno dopiero czterolatek może rozstać się z mamą na większą część dnia, ponieważ w tym okresie budzi się w nim chęć kontaktów z rówieśnikami.
Źródło: Encyklopedia Rodzice i dzieci, Bielsko-Biała 2002, s.131-135.
Z pierwszym dzieckiem wróciłam do pracy, kiedy skończyło roczek. Kubuś poszedł do żłobka i strasznie chorował. Wiązało się to z moim ogromnym stresem. Zwolnienia z pracy brane na zmianę z mężem, wizyty u lekarzy, ogrom antybiotyków i w końcu szpital. Z pracy wracałam wieczorami i miałam ogromne wyrzuty sumienia, że tak mało czasu poświęcam dziecku. Sama byłam wykończona i przez to brakowało mi cierpliwości dla dziecka i męża.
Obecnie jestem z moim drugim dzieckiem na urlopie macierzyńskim i decyzja o rozstaniu przede mną. Wiedząc, co może mnie czekać po powrocie do pracy i posłaniu maluszka do żłobka, jeszcze nie wiem jaką podejmę decyzję.Wiem, że nikt nie wskaże mi idealnego rozwiązania i będę musiała wybrać sama opcję, w której obydwoje z maluszkiem będziemy czuć się dobrze...czy to jednak możliwe?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz